این روزها تغییر طبیعت را به‌خوبی احساس می کنیم؛ صبحها و شبهای سرد و ظهرهای گرم می گویند پاییز آمده است.
فصل پاییز زمانی است که هوا نه آنقدر گرم است که نیاز به خنک کردن محیط و خود داشته باشیم و نه آنقدر سرد است که مجبور باشیم مثل زمستان خود را بپوشانیم.
ویژگی آب و هوایی در پاییز، گرمی و سردی دوگانه در شبانه روز است بگونه‌ای که در عصرگاه پاییزی هوا گرم است ولی در سحرگاه پاییزی هوا با اختلاف دمای زیادی (حدود ۱۰ تا ۱۵ درجه) سرد می شود.
مزاج اصلی این فصل خشکی است، طوری که انگار این مزاج از آسمان بر زمین دیکته شده است، مانند سرما که به صورت باد و باران و… در این فصل از آسمان به ما می رسد. پس می توان گفت هرچه آسمانی است مزاج خشک کننده دارد.
پاییز طبیعتی خشک و سرد دارد و مزاج زندگی(حیات) گرم و تر است، پس سردی و خشکی که ضد آن است می شود مزاج مرگ(ممات)!
مزاج پاییز برای افراد با مزاج گرم و تر، مناسب تر بوده و برای افراد با مزاج یا سوء مزاج سرد و خشک، مناسب نیست و می تواند موجب تشدید علائم و بروز برخی بیماری ها به ویژه بیماری های سرد و خشک شود.
بخاطر مزاج سرد و خشک پاییز، مشکلات پوستی در پاییز بیشتر می‌شود و این خشکی فصل عامل بروز بیماری های پوست مانند خارش است.
افرادی که خشکی پوست همراه با خارش دارند، از روغن بنفشه استفاده کنند. روغن بنفشه ضدالتهاب موضعی با پایه گیاهی است، البته روغن بنفشه‌ای که در پایه بادام شیرین تهیه شده باشد.
فصل پاییز مناسب مزاج سن کودکی (گرم و تر) است.
برخی مشکلات دوران کودکی در فصل پاییز شایع تر است مانند خشکی پوست و اگزما، ترک خوردن لب ها، سرماخوردگی مکرر.
در پاییز با عوارض و بیماری هایی همچون آلرژی، درماتیت، آسم، بی خوابی، اضطراب، افسردگی، زکام، سرماخوردگی، اشتهای کاذب و ریزه خواری، اسپاسم های پشت ساق پا مواجه می شویم.
فصل پاییز، فصل مراقبت و نگهداری از خود است! نگهداری خود از هوا و باد و باران و غذاها و دواهای خشکی زا.
این نوشته برداشتی است از مقالات نوشته شده توسط متخصصین طب سنتی:
دکتر محمد یوسف پور – دکتر لیلا شیربیگی – دکتر محبوبه ابریشم کار
پی نوشت: در روزهای آتی، بخش دوم پاییز و پرهیزها که درباره ی باید و نبایدهای خوراکی در فصل پاییز است، پست می شود.
